De aanslag op Julius Caesar – Reproductie naar een anoniem schilderij (Karl von Piloty, 1904)
Op 15 maart van het jaar 44 voor Christus wordt Julius Caesar vermoord tijdens een bijeenkomst in het Senaatsgebouw, de Curia Pompei. Hetzelfde jaar was Caesar benoemd tot dictator perpetuus, dictator voor het leven. De Senaat was echter geen voorstander van een dictatuur en vond dat Caesar zich te veel als koning ging gedragen. Aan koningen hadden de senatoren niet echt goede herinneringen.
De Romeinse biograaf en historicus Gaius Suetonius Tranquillus (69/70-140) schreef in zijn werk Over de levens van de keizers het volgende over de moord:
“Terwijl hij plaats nam, kwamen de samenzweerders om hem heen staan, zogenaamd om hem eer te bewijzen. Toen […]greep Cimber zijn toga bij beide schouders vast. Caesar riep uit: ‘Maar dit is geweld’ en op hetzelfde ogenblik bracht een van de gebroeders Casca hem van achter een wond toe even onder de keel. […] Toen hij merkte dat hij van alle kanten met getrokken dolken werd belaagd, omhulde hij zijn hoofd met zijn toga en trok gelijk met zijn linkerhand de plooien van zijn toga strak omlaag tot aan zijn voeten, zodat hij er behoorlijk bij zou liggen. In deze houding werd hij drieëntwintig maal doorstoken. Alleen bij de eerste stoot kermde hij zonder een woord, al hebben sommigen overgeleverd dat hij […] tot hem (Marcus Brutus) heeft gezegd: ‘ook jij, mijn zoon?’[…] Onder al die wonden werd er slechts één gevonden die […] dodelijk was, de tweede, die hem was toegebracht in de borst.”
